Kitaplara olan aşkım Nasıl başladı???

Kitaplarla tanışmam okumayı öğrenmekle başladı, daha önce çevremde kitap okuyan biri yoktu. Hafızamda izleri olan, öykündüğüm, imrendiğim bir durum değildi. İlk okulda öğretmenimin hergün bir dersi kitap okumaya ayırdığını, kütüphanede zengin bir çeşidin olduğunu söyleyebilirim. En sevdiğim yazar Ömer Seyfettin  ve Kemalettin Tuğcu en sevdiğim yazarlardı.

Kitaplara olan turkumsa şöyle başladı; Ablam ve ben bir yıl ara ile doğmuşuz, hatta onun doğum gününde ben hediye gelmişim. Çocukluk yıllarımızda Ablam bu durum için söylenir " bu ne biçim hediye, böyle hediye mi olur?" Diye söylenirdi şakayla karışık. Sonraları " aldığım en güzel hediyesin" demeye başladı. Neyse Ablam ve ben bir yıl arayla ilk Okulu bitirdik , Ablam okulun biçtiği yıl Kuran Kursuna gitmek , okula devam etmemek istedi. Ertesi yıl ben ilkokulu bitirdiğimde fikri değişmişti. Böylece beraber Kız Sanat Okuluna kaydımız yaptırıldı. Beni tanıyanlar o okulda beni hayal dahi edemezler ama 3 yıl giyim bölümünde okuyup, dikiş, nakış, ev ekonomisi , çocuk gelişimi gibi dersler gördüm. O yıllarda çok dışa dönük, içi içine sığmayan, kalıplara giremeyen beni tamamı kızlardan oluşan bir okulda görmek pek tuhaftı herkes için. Ablam naif, nazik, kendi halinde, saygılı , tam bir hanımefendiydi. Bu okulun tam da aradığı kişilik yapısıydı bu, benim ki ise tam tersi. Önceleri " neden böyle bir okulda okudum, anlamı ne tüm bunların" diye sorarken şimdilerde hayatta yaşadığım hiç birşeyin tesadüf olmadığını ve beni hayata hazırladığını anladım.

Duamın bir kısmı gerçek oldu💃🏾💃🏾💃🏾

Hani bugün bir yazı paylaştım ya, sabahın erken saatinde, henüz kimsecikler uyanmadan. İşte o yazıyı yazıp paylaştıktan sonra ev halkı uyandı, tam bir hengame gürültü içinde yeni ve güzel bir pazar günü başladı. Şaşılacak şey şu ki; küçük bir yatak keyfi, rüyanda kimi gördün konuşmalarımızdan sonra, eşim çocukları alıp bakkala gitti. Bende biraz yatak keyfi yaptım👍👍👍 hani çok özlemiştim ya 🙈🙈🙈  Bir yandan düşündüm acaba Fatih yazıyı okuyup bana hayal ettiğim şeyi yaşatmak için plan mı yaptı acaba diye? Ama hayır uyandığından beri yanındayım, okumuş olması mümkün değil. Ancak uzun yıllar beraber yaşayan çiftlerde gelişen telepati olayı bizim için de gerçekleşmiş olabilir. Neyse okumuş yada okumamış ne fark eder🎈🎈

Pazar günü dileğim...

Bugün pazar, haftanın en güzel günü. Eğer vücudunuzun istediği kadar uyuyup uykunuzu alarak uyandıysanız, azıcık yatak keyif yapmaya vaktiniz ve iznimiz varsa, gün içinde koştura koştura bir yerlere gitmenize gerek yoksa, bir yere yetişmeyecekseniz bugün harika bir gün. Sevdikleriniz yanınızda ve sağlıklıysa, hasta değilseniz ve kafanız dünya telaşıyla dolu değilse çok şanslısınız, gününüz tereyağlı ballı ekmek gibi. Keyfini çıkarın, Mutluluğu iliklerinizde hissederek yaşayın...

Eğer tüm bu bahsettiklerimin bir yada bir kaçı mevcutsa hayatınızda yine şanslısınız demektir. Aslında son derece basit şeylerden bahsettim , günlük hayatınıza baktığınızda pek çoğu mümkün sma Mutlu değilim diye düşünüyorsanız çok acı. Çünkü hayat tüm bu basit görünen yaşantıların içindeki mutluluğu bulmakla ilgili. Sizin için sıradan olan şeyler bazılarımız için büyük nimet. Bunu mutlaka hatırlayın.

Muzipo Kids'te eğlenceli bir gün...

Haftasonu yaklaşırken beni bir telaş alır, eğer gidilecek bir yer yada önceden yapılmış bir plan yoksa mutlaka haftasonunu verimli geçirecek aktiviteler araştırırım . Çocuklar hem oynamalı, hem eğlenmeli hem öğrenmeli bir de Mutlu olurlarsa deymeyin keyfime.

Bu haftasonu için Muzipo Kids'e gitmeye hafta başında karar vermiştim. Anne Kaleminde beraber yazdığım arkadaşlarımı da temsilen çocuklarımı alıp Muzipo Kids'e gittim. Saat 11:00 civarında oradaydım.

Doktor Banu Zamanis ile Annelik üzerine keyifli bir söyleşi...

Merhaba; bu sayfada kendi yaşam deneyimlerimi ve duygularımı sizlerle paylaşmayı  çok seviyorum ve elbetteki farklı meslek gruplarından arkadaşlarımın da deneyimlerini merak ediyorum. Sizler için bu hafta Dr. Banu Zamanis ile küçük bir söyleyişi yaptım. Kendisi farklı ve özel bir anne. Kızı Aytürk'ün özgüveni çok yüksek ve yetenekli bir çocuk. Onların yaşamını ve deneyimlerini sizlerle paylaşmak istedim. 

Keyifli okumalar..

Korkularla Yaşıyoruz...

Yıllarca Kişisel Gelişim Eğitimleri aldım, yüzlerce kitap okudum. hepsinin nedeni korkularımdan kurtulmak ve daha huzurlu bir hayat yaşamak içindi. Kendimi belli bir noktaya gelmiş hissediyorum ancak toplumsal olarak içinde bulunduğumuz şu kaoslu günlerde korkularımı bertaraf edemediğimi görüyorum.

Dün gece yastığa başımı koymuş uyumayı beklerken şiddetli bir patlama sesi ile yatağımdan fırladım ve kendimi kontrolsüzce çocukların odasında buldum, onların iyi olduğunu ve korkmadığını görünce dışarıda neler olup bittiğini anlamak için pencereye koştum. Etrafta olumsuz hiç bir şey yoktu, kimse de herhangi bir telaş durumu yoktu. Sonra eşim "bir arabanın tekeri patladı sanırım " dedi. Muhtemelen öyle bir şeydi çünkü kimsede panik havası yoktu.

Çocukluğumda bizim evde öğlen saati...

Ihlamur ağacının gölgesindeki bizim ahşap evin en üst katında , gökyüzüne doğru pencereleri açılan ve ıhlamur ağacının kokusunun içeriye dağıldığı bizim oda da öğlen uykusu uyumanın tadı bir başkaydı. Öğlene kadar yoğun bir koşturmaca ve çalışmanın ardından yemek yenilir, çaylar içilir ve herkes odalarına dağılır, derin bir sessizlik eve hakim olurdu.

Bugün mutsuz uyandım 😔😔😔

Merhaba, her gün mutlulukla ve huzurlu uyanmıyorum. Bu sabah mutsuz uyandım. Dünyada yaşanan savaş, vahşet, doğal afetlerdeki hazırlıksız olma halinin insan canına mal olması gibi durumlar beni derinden etkiliyor. Dün bütün gün sosyal medyada dolaşan küçük bir erkek çocuğunun kanlar içinde, çaresiz ve ne olup bittiğini anlayamamış gözlerle etrafa bakışını gördüm. Etkilenmemek mümkün değil.

Bu duygudan kendimi sıyırmaya çalışsam da ve hatta kendimi koruduğunu düşünsem de, tüm gece rüyamda aynı sahneyi görmek aslında başarısız olduğumu gösteriyor. Hele ki hiç bir şey yapamıyor olmak duygusu çok acı.

Anne Olunca...

Merhaba, anne olmak her türden duyguyu gerçek bir karmaşa halinde yaşamak gibi bir şey. Çok net olmadı sanırım. Kısaca özetleyeyim, anne olduğunuzda yanınızda mışıl mışıl uyuyan çocuğunuzun nefesini dinlerken şükreder, bir gülümsemesiyle tüm dertlerinizden arınır, daha önünüzde o manzarayı yaşamaya en az 20 yıl varken çocuğunuzun gelin yada damat olduğunu hayal edip gözyaşlarına boğulur, ateşi yükseldiğinde dünyanın en zor hastalığına yakalanmışcasına caresiz ve güçsüz hissedersiniz.
Ne tuhaf dimi? Duygularınız bir diğerinden ötekine rahatlıkla geçiverir hem de en sert şekliyle ve hiç beklenmedik durumlarda. Çocuğunuzla ilgili herhangi bir olumsuzluk dünyayı başınıza yıkabilir. Sanırım yaradan tüm bunları planlamış ve hatta özellikle böyle olmasını istemiş bile olabilir. Akıllıca oturup düşününce bir mantık süzgecinden geçiremezsiniz verdiğiniz tepkileri. Ama öyle işte, tuhaf, anlatması zor bir duygu bu.