Merhaba değerli okurlarım bu gün Down Sendromlular Farkındalık günü. Bende yakından tanıdığım ve hayran olduğum bir Down Sendromlu olan Tunçalp Süloğlu'nun azimli ve fedakar annesi Sevilay Süloğlu ile küçük bir röportaj yaptım. Tunçalp tanıdığım en sempatik, en candan insanlardan biri, onu en çok Hadise'ye olan aşkıyla, Tarkan taklitleriyle, yoga yapmasıyla, müzikle uğraşmasıyla ve en çok da keyfine düşkün olmasıyla tanıyorum. Gelişime çok açık, sosyal ve çok mutlu bir çocuk. Tabi bu durum en çok da annesi sayesinde olmuş.
Sevilay hanım çok hayat dolu, aktif ve çocuğu ile gurur duyan, ona her zaman çok destek olmuş fedakar bir anne. Bugün ondan da izin isteyerek bu röportajı yapmak istedim, beni kırmadı ve sorularıma içtenlikle yanıt verdi. Umarım keyifle okursunuz....
Merhaba Sevilay hanım, kendinizi biraz anlatır mısınız?
Emekliyim, aslen Hataylıyım ama artık İzmit 'li oldum, biri İzmit 'te diğeri Sapanca da 2 koroya gidiyorum tabi ki oğlumla birlikte,özel gereksinimi olan çocuklarımızın devam ettiği okullarda kurumlarda uzun süre sınıf anneliği,dernek yönetimi ve okul aile birliğinde aktif olarak çalıştım ama Tuncalp in eğitim hayatı bittiği için ben de bu konuda pasifleştim .
Oğlunuz Tunçalp Dawn Sendromlu özel bir çocuk. Oğlunuzun durumunu nasıl öğrendiniz?
Oğlum 1 haftalıkken rutin kontrolüne gittiğimizde olma Down sendromlu olma ihtimalini öğrendim ama ondan daha önemlisi sarılık teşhisi konmuştu ve acilen Istanbul'a gönderildi, tedavi görürken de genetik araştırmalar sonucu Down sendromlu olduğu kesinleşti.
Durumu öğrendiğinizde nasıl bir tepki verdiniz?
Şaşkındım, öylece kaldım tepkisiz ama yanımda bir de 5 yaşında bana ihtiyacı olan bir kızım vardi.
5 yaşında bir çocuk ve özel bir çocuk, ikisi arasında çok sıkıştığım zamanlar oldu,isyanlar....ağlama krizleri....elim kolum bağlı çünkü eğitim adına bir kurum yok,bir yanda çok başarılı bir çocuk ama ben zaman ayırıp ilgilenemiyorum dersleriyle bir yanda çok çok özel ilgi isteyen zor bir çocuk,9 yaşına kadar inanılmaz zordu.
Ayrıca bir de kızınız vardı, iki çocuklu ve özel çocuğu olan bir anne olarak ne çok hangi durumlarda zorlandınız?
9 yaşına kadar elinden geldiğince eğitmeye çalıştım ve nihayet yavaş yavaş özel çocuklarımıza eğitim veren kurumlar oluşmaya başladı. Oğlumun oralara gidip gelmesi dahi eğitimdi benim için ve inanılmaz faydasını gördüm sosyalleşmek açısından.
Çok büyük fedakarlık var Tuncalp in üzerinde, çok büyük emek var,nakış işler gibi,kendimden çok geçtim oğlumu kazanmak kazandırmak için,kızıma 1 ilgi oğluma 3 kızıma 1 sevgi oğluma 5 kızıma 1 sabır oğluma 10.
Tunçalp çok sevgi dolu, sempatik ve iletişime çok açık bir çocuk. Bunda aldığı eğitimlerin etkisi ne ölçüde oldu?
Onca emeğin onca sabrın ürünlerini topluyorum hem de en kaliteli şekliyle,şu an inanın izliyorum onu sadece ve diyorum ki BU BENIM ESERIM.
Bu durumla çok iyi başettiğinizi görüyorum, bunu nasıl başardınız?
Tabi toplum çok alışık değildi 25 yıl öncesi özel çocuklara,bazen ağlayarak bazen de mutlulukla atlattık bunları.
Ablası İle diyaloğu nasıl?
Ablası.. ..anlatılmaz yaşanır benim kızım bu anlamda...en büyük ve tek destekçim 25 yıllık Tuncalp li dönemlerde,onları yan-yana görmek lazım.
Tunçalp'in varlığının size kattığı pek çok şey vardır eminim, hayatınızda neleri değiştirdi?
Yalansız sevgi-sabır-pozitif bakış-realistlik-eğlence.
Sizin gibi bu özel durumu yaşayan annelere neler tavsiye ederdiniz?
Sevin-sabredin-eğitin ama şımarmayın,disiplin olmalı ama katı değil,diğer çocuğunuza aile eğitimini nasıl veriyorsanız aynısını uygulayın özel çocuğunuza,siz ne kadar iyi eğitirseniz gelecekte o kadar rahat edersiniz,benden sonra ne olacak sorusu yok ben de şu an,çünkü biliyorum ki biraz destekle kimseye yük olmadan yaşayabilecek durumda.
Teşekkürler Tülay hanım.
Asıl ben teşekkür ederim Sevilay hanım, içtenlikle yaşadıklarınızı paylaştığınız için...
Hayatını oğluna adamış anne
YanıtlaSil