Merhaba, bu hafta şehrimizden yine farklı ve özel bir bakış açısıyla anneliğini yaşayan özel bir anne ile sizi tanıştırmak istiyorum. Kendisi yıllardır Profesyonel Koçluk yapıyor ve eğitimler veriyor. Yoğun iş temposunun içinde kızı ile olan ilişkisini nasıl dengede tuttuğunu ve anneliğin onun için neyi ifade ettiğini konuştuk. Keyifli okumalar...
Ranacım merhaba ben seni yakından tanıyorum fakat takipçilerimiz de yakından tanısın diye biraz kendini anlatır mısın?
İyi şeyler üretmeyi seven, hareketli, sıradışı düşünen, özgürlükçü. Sanırım bu sıfatları öncelikli seçebilirim kendimle ilgili olarak. Annelik bile “iyi bir şey yapma fırsatı” olarak tanımlı bende. Anlamlı ve ileriye götüren.
Annelik planladığın bir şey miydi?
Kesinlikle evet. A’dan Z’ye her detayıyla emin olarak istediğim bir şeydi.
Seni en çok zorlayan ne oldu?
Nerdeyse hiç zorlanmadım diyebilirim. Ne kadar yoğun da olsam dikkatimin büyük bir bölümü hep kızımda oldu. Yanında olmadığım zamanlarda da bu böyleydi. Odak ve pozitif bakış açısı işlerin yolunda gitmesini sağlar. Bu sadece annelikte değil, her işte böyledir. Kızımın harika bir duygu dengesi var. Bu geri kalan her şeyin kendiliğinden yolunda gitmesini sağlıyor zaten.
Profesyonel Koç ve Eğitmen olmaya Nasıl karar verdin? Kızın o dönemlerde çok küçüktü sanıyorum, zorlandın mı?
Bu bir karar değildi aslında. “Hım böyle de bir şey var, hadi ben de bunu yapayım” dediğim seçim değildi. Çok şükür ki böyle değildi J Aldığım eğitimler annelik görevinin altından layığıyla kalkabilmek amacıyla başlamıştı. İlk Koçluk eğitimim de öyle. İşleyişindeki hayran olduğum muhteşem zekayı paylaşmak istedim. İnsanlara “atın artık at gözlüklerinizi” diye haykırmak istedim. Öyle de başladı; para kazanmak için değildi.
Mesleğinin annelik sürecine katkıları neler oldu?
Bütün sınırları ve sınırlayıcı inanışları, öğretilmişlikleri, zanları, doğru bildiğimiz yanlışları, yanlış bildiğimiz doğruları, bir insanın nasıl dinlenmesi gerektiğini, her davranışın yaşamın her zerresinde nasıl etki yaptığını fark ettiren bir mesleğim var. Daha iyi bir annelik katkısı olabilir mi?
Kızınla beraber neler yapmaktan hoşlanırsınız?
Sohbet, alışveriş ve gezmek.
En mutlu olduğun zaman hangisi?
Annelikle ilgili soruyorsan o kadar çok var ki. İlk dişi çıktığında bile olabilecek en üst seviyede mutluluk yaşıyorsun. Genel olarak da mutluluğu tercih ederim. Negatif durumlara bir bakar, kısaca değerlendirir sonra olduğu yere bırakır, yola devam ederim. En çok sabah uyandığımda ve doğanın içinde olduğumda mutluyum. Hareketi ve insanları sevdiğim kadar kendimle kaldığım dingin anları da çok seviyorum. Bu anlarda hem zihnen, hem ruhen üretebilme kapasitem 8-10 katına çıkıyor.
Kızının eğitimi yada psikolojik süreçleri için takip ettiğin Web portalı yada yayınlar var mı?
Yok J “Her şey için Koçluk bakış açısı yeter” inancım deneyimle sabittir. Her bilginin hızlıca çöp olduğu bir çağda yaşıyoruz. Deneyimsel öğrenim yoksa ve sezgide de belli bir seviye yakalanamadıysa bildiğiniz, okuduğunuz hiç bir şey işe yaramaz.
Kendini nasıl bir anne olarak tanımlarsın?
Önce kendini düşünen bir anneyim ben.Şaka bir yana, yine de bu bağlamda “mutlu olursam mutlu edebileceğimi” bilen bir anneyim. O sebeple öğretilmiş annelik kimliğinden ziyade daha çocuksuyum. Neredeyse her yaşta onun yaşıtıyım. Bu aslında yüksek düzeyde empatik olmanın da sonucu.
Hiç otoriter değilimdir mesela. Hiç de ihtiyacım olmadı. Odasını toplamak zorunda değil benim için, mikrop kapmaz ya da disiplinsiz bir insan olmaz. Sevmediği yiyecekleri yemezse herhangi bir besin değeri eksik kalmaz, başka bir besinden tamamlar bünyesi. Ders çalışmak zorunda değil benim için, okul başarısı olmasa da olur listemde ilk sırada oldu hep. Bunun gibi daha birçok şey sayabilirim.
Her sabah uyandığında “Allah’ım bu hayatı hak edecek ne yaptım ben” espirisi önemli olan tek şey benim için. Mutluluk, “memnun olma” ve “üretken olma” durumlarından başka bir şey değil. Bu ikisi de kuralların sağlayabileceği oluşumlar değil.
Hem mesleğini başarıyla sürdürmek Hemde kızınla ve ailenle güzel günler geçirebilmek için zamanı Nasıl yönetiyorsun?
İnan bunu ben de bilmiyorum. Bazen kendime, “bu kadar çok şeyi nasıl yapabiliyorsun?” derken buluyorum kendimi. Sanırım “sevgi” buradaki en kilit kelime. Severek yapıyorsan her şeye yetecek vakit var. Ben yaşamın her zerresini tutkuyla seven biriyim. Hem de ne olursa olsun!
Tabi ailemin ve çalışma arkadaşlarımın içten destekleri de çok önemli.
Çiçeği burnunda annelere ve anne olacaklara neler önerirsin?
Olduklarından daha fazlasını olabileceklerini, yapabildiklerinden daha fazlasını yapabileceklerini bilsinler. Hayata pencerelerden değil, gökyüzünün altına boylu boyunca uzanarak baksınlar. Var olan bütün sınırların “öğrenilmiş zanlar” olduğunu anlasınlar. Bütün bunları yaşamlarına sokabilmek içinse, evet eğitim şart. Annelik bir görev ve görevin hakkını vermek birinci insanlık kuralı bende.
Rana Kaplan'a içten yanıtları için ve zamanını ayırdığı için ayrıca teşekkür ediyorum. Rana Kaplan'a www.ranakaplan.com adresinden ulaşabilirsiniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder